07 juni 2023

Baklava, fufu en pepernotentaart

Maureen Hermens is ambulant objectleider van 17 locaties. En 17 locaties betekent ook het aansturen van minimaal 17 verschillende teams, die variëren in grootte en een mooie verzameling zijn van mensen met verschillende achtergronden. Genoeg stof om te bloggen dus. Deze keer vertelt ze meer over haar multiculturele teams en hoe zij als op en top Nederlandse al die verschillende culturen met elkaar weet te verbinden.

Onlangs was ik met mijn vriend in de stad toen we een oud-medewerker van mij tegenkwamen, een Turkse dame. We raakten aan de klets en ze vertelde uitgebreid een verhaal, ook tegen mijn vriend. Nadat we weer afscheid namen, vroeg mijn vriend: ‘Begreep je dat echt allemaal?’. Ik: ‘Ja natuurlijk, ze praatte toch gewoon Nederlands?’. Hij: ‘Nou, om eerlijk te zijn…niet echt’. Voor mij was het echter prima te volgen!

Mijn teams zijn heel multicultureel, zoals mensen uit Turkije, Polen, Oekraïne, Zuid-Afrika, Zuid-Amerika, Ghana en de Filipijnen. We spreken elkaars taal niet, maar begrijpen elkaar wel. Dat is best bijzonder als je erover nadenkt. Je ontwikkelt met elkaar een soort ‘eigen’ taal. We spreken een beetje Nederlands, Engels of een mengelmoes van diverse talen. Met grote regelmaat zeg ik bijvoorbeeld ‘you can take een doekje’. Dan denk ik bij mijzelf ‘oef Maureen, dat is zo ontzettend steenkolenengels’. Aan de andere kant levert het ook grappige situaties op. Zo moest ik laatst een machine uitleggen aan een nieuwe collega uit Oekraïne. Ik spreek geen woord Oekraïens, zij geen woord Engels. Dus pakte ik de vertaalapp erbij. Dat leverde zulke rare vertalingen op, dat we samen de grootste lol hadden. Zonder vertaalapp, maar met humor en gebarentaal zijn we er toch uitgekomen.

Ja zeggen, nee bedoelen
Natuurlijk is het werken met zoveel verschillende nationaliteiten ook wel eens lastig. In sommige culturen is men bijvoorbeeld niet gewend om ‘nee’ te zeggen. Daar moet ik echt rekening mee houden, alert op zijn. Want als we iets afspreken, wil ik erop kunnen vertrouwen dat het gebeurt. Als ik merk dat iemand moeite heeft met nee zeggen, druk ik diegene altijd op het hart: ‘als je geen nee wilt zeggen, zeg dan dat het vandaag niet lukt of dat je het morgen doet’. De verscheidenheid aan mensen heeft in het verleden wel eens voor spanningen gezorgd binnen één van mijn teams. Heel vervelend als twee mensen elkaar niet begrijpen, of willen begrijpen. Maar, we proberen natuurlijk wel om iedereen binnenboord te houden. In dit geval hebben we het goed op kunnen lossen door te schuiven binnen de teams. Gelukkig komt dit zelden voor. Stérker nog, als we binnen een team een vacature hebben, is iedereen blij als er weer iemand bij komt. Ik merk dat de mensen elkaar willen leren kennen en bereid zijn elkaar te helpen. Hetzij met de taal, hetzij met het werk en gewoonten.

Verbinden
Werken met een grote diversiteit aan mensen is leuk. De kunst voor mij als leidinggevende is de mensen met elkaar te verbinden. Mijn ervaring is, dat als je meer weet over iemands achtergrond en persoonlijke interesse in iemand hebt, je elkaar vaak beter begrijpt. Je hoeft echt niet alle ins en outs van iemands privéleven te kennen, maar het is wel fijn om te weten wat er speelt of wat iemand bezighoudt. Op de locaties probeer ik de mensen dan ook zoveel mogelijk bij elkaar te betrekken. Even met z’n allen een kop koffiedrinken, of als er iets gevierd mag worden, neem ik iets lekkers mee. Met Kerst ontbijten of lunchen we met elkaar en neemt iedereen iets te eten mee uit zijn eigen land. Op tafel staan dan Turkse baklava, Marokkaanse amandelkoekjes, Ghanese fufu, Aziatische loempia’s en een pepernotentaart uit Nederland. Deze lekkernijen leveren altijd leuke gesprekken op!

Een beetje sugarcoaten
Wat het werken met verschillende nationaliteiten uitdagend voor mij maakt, is dat ik zelf oer-Hollands ben. Lees: recht voor zijn raap. En soms kom ik ook wat directer over dan ik bedoel. Daar leer ik zelf ook van en weet nu dat een beetje sugarcoaten op zijn tijd geen kwaad kan. Ik pak mijn verhaal dan een beetje in. Om het voor mezelf nog wat lastiger te maken, houd ik ook nog eens van sarcastische humor. Met de Nederlandse collega’s is dat niet zo’n probleem, maar met mijn buitenlandse collega’s houd ik de humor luchtig. Want humor vind ik wel heel belangrijk. Mijn teams doen allemaal ontzettend hun best. Ze werken hard, zetten een tandje bij wanneer nodig en zijn ook trots op hun locaties. Omdat het schoonmaakwerk best zwaar kan zijn, moet je het leuk met elkaar hebben. Een grapje op zijn tijd, houden we er dan ook graag in!